Sense of sound and Mechanical Engineering.

I am a Mechanical Engineer. So I like to think that everything that happens in this world can be explained with Mechanical Engineering or Mechanical Engineering plays an important role in everything that happens around us. (I sometimes conveniently convert physics into Mechanical engineering while thinking of a problem and tell friends, see being a Mechanical Engineer I can solve this problem :))

Anyway, sometime last week, I was reading Modern Compressible Airflow by John D. Anderson, for understanding some things about shock waves and compressible flows in general when I came across this wonderful paragraph in that book, which I thought I should share.

"As you read this page, look up for a moment and consider the air around you. The air is composed of molecules that are moving about in random motion with different instantaneous instantaneous velocities and energies at different times. However, over a period of time, the mean molecular velocity and energy for a perfect gas can be defined as a function of temperature only. Now assume that a small firecracker denotes nearby. The energy released by the firecracker is absorbed by the surrounding air molecules, which results in an increase in their mean velocity. These faster molecules collide with their neighbors transferring some of their newly acquired energy. In turn, these neighbors collide with others resulting in a net transfer or propagation of the firecracker energy through space. This wave of energy travels through air at a velocity that must be somewhat related to the mean molecular velocity, because molecular collisions are propagating the wave. Through the wave, the energy increase also causes the pressure to change slightly (also density, temperature). As the wave passes you by, this small pressure variation is picked by your eardrum and is transmitted to your brain as the sense of sound."

Call me insane for this, but this description of a sound wave is insanely beautiful!!!

Leechblock, a real cool tool to Limit access to website that won't let you work!

I just started a Ph. D. in Mechanical Engineering at Johns Hopkins University. I am figuring out a lot of funny (basically geek, but funny to me!) stuff, so I might as well post it.

For starters, these days, I read a blog of a certain Prof. Matt Might from Utah. He writes a lot about how to and how not to do stuff when you are doing a Ph. D. IMO, Being a grad student is often much more about self-motivation and restricting your non-productive time to a minimum as there is much more freedom as compared to a job and getting lost in that freedom is very easy. On these lines, it can be very productive if we can restrain from visiting the social websites again and again just to find no updates at all! A particular tool I picked from his blog is how to use Firefox to block access (or limit access) to certain websites.

Apparently, you can use this tool: Leechblock (http://www.proginosko.com/leechblock.html) to use, say Facebook only 5 minutes per hour from 9 to 5 PM on Monday to Friday, only 15 minutes per hour rest of the weekdays and limitless access on the weekends. I am sure people doing a Ph. D and other people (however unimportant some might say ;);)) may find this useful. I will post more as I find out about it!!

Entropy, Canonical Ensemble, Partition function on my mind, better get back to that before I get back to facebook again!
Ravi.

माझ्या ब्लॉग चा पुनर्जन्म!

बरेच दिवसांनी काही तरी लिहावे असं वाटतंय... माझा मागचा blog post टाकून आता जवळ जवळ दोन वर्ष झाली. हा हा, पण तशी म्हणाल तर हि दोन वर्ष फार पटापट गेली. मी सप्टेंबर २००८ मध्ये अमेरिकेला आलो आणि मग कधी कामात अडकून गेलो हे कळलंच नाही. असं मुळीच नाही कि मी कामात  खूप दिवे पाजळले आहेत पण गेले दोन वर्षात मी फारशी पुस्तक वाचली नाहीत, ना फार सिनेमे पाहिले (इथे अमेरिकेमध्ये नाटकं पाहण्याची अपेक्षा करणं, हे जरा जास्ती होईल, मग ते मराठी असावं आणि वरती प्रायोगिक असावं अशी अपेक्षा करणं तर पाप आहे!) , न हि फार नवीन गाणी ऐकली न काही कला शिकलो आणि ना कोणाला मारला (हे बळच आहे, पण मुद्दा अधोरेखित करण्यासाठी वापरलय सो, भा. पो.), एकंदरीत स्वतःला असा वेळ देण्यात मी अपयशी ठरलो.

आता मी माझं मास्टर्स इन सायन्स संपवत आणलं आहे, सो (मी खूप प्रयत्न केला पण सो साठी मराठी शब्द सापडत नाहीये!!!, मी आता इथपर्यंत आलो आहे SO माझी नेक्स्ट लोगीकॅल स्टेप हि आहे, असं असं झाला आहे SO तसं तसं करायचा Plan आहे. सो, सो, सो!!!) अ'सो'. मुद्दा असा कि सध्या मास्टर्स इन सायन्स संपत आल्याकारणाने थोडा वेळ मिळतो आहे. (आधीही हा वेळ असावाच माझ्याकडे, पण जसा तुम्हाला महिन्या अखेरीस हे इतके पैसे जातात कुठे असा प्रश्न पडतो आणि निरुत्तर करतो, तसेच मी गेले दोन वर्ष फावल्या वेळात केलेल्या गोष्टींची बेरीज शून्य च येतीये किती हि वेळा केली तरी!)  आणि बरीच पुस्तके वाचणे, सिनेमे पाहणे, नवीन नवीन ब्लॉग्स वाचणे, थोडा व्यायाम करणे, गाणी ऐकणे अशा गोष्टी चालू केल्या आहेत. खरतर मी गाणी ऐकत नाहीच मुळी. मी गाणं ऐकतो. मी एकच गाणं ऐकतो. खूप वेळा, इतकं कि मी, माझे रूम मेट्स, माझे इतर मित्र मैत्रिणी आणि माझा अमेरिकन labmate कंटाळले कि साधारण अंदाज येतो, कि मी मग मी पुढचं गाणं ऐकतो. सध्या मी ईश्क़िया मधला 'दिल तो बच्चा है जी' वर अडकलोय. असो.

आता थोडा वेळ मिळतो आहे, तर (So नव्हे तर! तर!! ) थोडा लिहायचा देखील विचार आहे. आज मराठी मध्ये  लिहायचा पहिला प्रयत्न (म्हणजे देव नागरी मध्ये कॉम्पुटर वर लिहायचा, तसे बरेच निबंध आणि काय काय लिहिलं आहे मी मराठी मध्ये), पण फार काही लिहिण्याजोगं डोक्यात येत नाहीये नेमकं, तर म्हणलं  काहीतरी लिहून चालू तर करावं! खरंतर एक दोन चार गोष्टी डोक्यात आहेत (हे म्हणजे अत्र्यांनी 'तो मी नव्हेच' खूप यशस्वी झाल्यावर दिलेल्या मुलाखतीच्या तोर्यात होतंय पण, खरच लिहायचा प्रयत्न करणार आहे ओ!) त्या सुदैवाने पुढच्या काही पोस्ट्स मध्ये दिसतील अशी अपेक्षा.

बाकी सर्व क्षेम कुशल.
- रवी यत्नाळकर.